چو قارون ته خاک اگر رفته باشی

به آرایش گنج و زر رفته باشی

چه کارست امل پیشه را با قیامت

به هر جا رسی پیشتر رفته باشی

براین انجمن وا نگردید چشمت

یقین شدکه جای دگر رفته باشی

رم فرصت اینجا نفس می شمارد

چو عمرآمدن کو، مگر رفته باشی

چو شمعت به پیش ایستاده ست رفتن

ز پا گر نشستی به سر رفته باشی

شراری است آیینه پرداز هستی

نظر تا کنی از نظر رفته باشی

غبار تو خواهد جنون کردن آخر

در آن ره که با کروفر رفته باشی

دراین بزم تاکی فروزد چراغت

اگر شب نرفتی سحر رفته باشی

جهان بیش و کم مجمع امتیاز است

تو پر بی تمیزی به در رفته باشی

چه عزت چه خواری اقامت محال است

به هر رنگ ازین رهگذر رفته باشی

هوا مخملی گر همه آفتابی

وگر سایه ای بی سحر رفته باشی

سلامت در این کوچه وقتی ست بیدل

که از آمدن بیشتر رفته باشی